Yine Kız

YİNE KIZ:)

Dün bizim için heyecanlı bir gündü. Ailemizin yeni üyesinin cinsiyetini öğrenmek için doktor kontrolümüz vardı. Evlilikte beşinci yılımızı doldurduk ve jet hızıyla beş kişilik bir aile olacağız inşallah. Bazen düşündükçe şaka gibi geliyor ama bu da Allah’ın takdiri. Daha önce “Evlilik Üzerine” adlı yazımda “Bir tavsiye olarak da çocuklarınız arasında en az 3 yaş fark olması hem onların gelişimi hem de annenin rahat bir şekilde çocuklarına bakabilmesine imkan verecektir.” diye yazmıştım ama bu öyle ayarlanabilen birşey değil bunu da öğrendim. Ne kadar korunursan korun, ne kadar plan yaparsan yap herşey Allah’ın takdiri.

İlk kızımız bizi biraz bekletti, hatta bizdemi birşey var deyip doktor kontrolüne gitmeye başlamıştık bile. Sonra ikimizde de herhangi bir sorun olmadığını öğrendik ve bir süre sonra güzel haberi aldık. Kızımız doğduktan kısa bir süre sonra istenmeyen olaylar yaşadık. Hayatımız bir anda alt üst oldu ve çok zor günler geçirdik. Hem bu zor günleri atlatma adına moral olması için hem de ilk çocuğumuz biraz geç oldu bunda da aynı şeyi yaşamamak için ikinci çocuğumuzun olmasını istedik, o da ablasından hızlı çıktı:) İlki henüz bir yaşını dolduralı çok olmamıştı ki ikincinin haberini aldık. İkinci prensesimizi de sağlıklı şekilde kucağımıza aldık, ablasıyla arasında tam iki yaş var.

Bizim için özellikle eşim için zor günler başlamıştı. Yapacak birşey yoktu, artık hayatımızı komple onlar üzerine ayarlıyorduk ki korunduğumuz halde, ikinci prenses daha 9 aylıkken yani 3 ay önce sürpriz bir haberle 3 üncü çocuğumuzun olacağını söylüyordu eşim telefonda. Eşim ağlamaktan kendinden geçmiş vaziyette ben ise tam bir şok halinde duyduğum haberi algılamaya çalışıyordum. Bizim için daha da zor günler kapıdaydı.

Neyse ki ilk şoku hemen atlatıp normale dönmemiz uzun sürmedi. Özellikle eşim 3 küçük çocuğa aynı anda bakabilme fikrine iyice alıştırdı kendini. Hem bunda dövünecek birşey yoktu, herşey Allah’tan. Özellikle çocuk sahibi olamayan insanların hikayelerini duydukça ne kadar şükretsek az. Bizi zorlayacak tek şey yaşlarının birbirlerine çok yakın olması. Bu da onlarla yeterince ilgilenememek demek. Napalım elimizden geldiği kadar artık, zor olsada onlar için en iyisini yapmak bizim görevimiz.

İki prensesten sonra üçüncü çocuğumuzun cinsiyeti üzerine eşim sıkça “Ne hissediyorsun?” diye sorsa da benim net bir tahminim yoktu açıkçası. Ama eşim de bende iki kızdan sonra bir erkek evladımızın olmasını, o duyguyu da yaşamayı istiyorduk. Tabi ki ilk önceliğimiz sağlıklı sıhhatli olması yönünde idi.

Vee eşim muayeneden çıktı ve bebeğimizin kız olduğu haberini verdi. Olsun, tabi ki üzülmedik, bebeğimiz sağlıklı olsun bize yeter. Hem kız çocuğunun yeri hep ayrı, özellikle babalar için. Vay be, kısa sürede 3 kız babası olacağım ne mutlu bana. Artık sırtım yere gelmez:) Bu arada çevredeki insanların ağzı torba değil, çocuk olmaz insanlarda kusur ararlar, kız olur sanki erkek derdine düşmüşüz gibi üzülmeyin gibi laflar ederler. O yüzden çok takmamak lazım.

Sıra artık isim bulma telaşında. Neyse ki daha vaktimiz var. Hadi bakalım isimsiz prenses, sabırsızlıkla bekleniyorsunuz:))

Başlığa gelince; akşam otururken bir yandan da bloğa bakıyordum. Eşim, “Yeni yazı yok mu, bayağıdır yazmıyorsun” dedi. Ben de, “Bu sefer sen bir yazı hazırla, onu yayınlayayım” dedim. O da, “Yaz, Yine Kız” deyince beraber gülmemiz ve benim bu yazıyı hazırlamaya başlamam bir oldu.