Bana Ne!!!

 BANA NE!!!

Gün içinde karşılaştığınız, dikkatinizi çeken olumsuz olaylara bakış açınız nasıldır? Sizi ilgilendirmese de yerinizde duramayıp müdahale eder misiniz yoksa, “Bana ne” deyip geçer misiniz? Sanırım ben artık bana neciliği bıraktım. İşte iki örnek;

 Markete girdim çocuk bezi almak için. Dört yıldır aralıksız yaptığım bir aktivite olduğu için bez fiyatları konusunda da ihtisaslıyım:) Marketin ortasına büyük koli şeklinde bezleri dizmişler, kampanya var. Özel dizim ve büyük koli olunca haliyle daha uygun fiyat olması gerekir. Oysa adet miktarına göre ufak bi hesap yapınca bez fiyatının hiç de uygun olmadığını aksine çok pahalı olduğunu gördüm. Ben de başka bir markanın bezini aldım. Kasaya gitmeden tekrar kolilerin yanına geldim, raftaki bez fiyatlarına da göz atarak. Fiyat gerçekten çok fazlaydı. Dayanamadım kasiyere seslendim. Durumu anlatarak fiyat yanlış yazılmış olabilir mi diye sordum. O da, fiyatı kendilerinin belirlemediğini, yanlışlık olmadığını belirterek raftaki bez fiyatlarını gösterdi bana. Oysa rafta yer alan en iyi markanın fiyatı bile daha uyguna denk geliyordu. Bende fazla üstelemedim ama bir yanlışlık olduğuna adım gibi emindim.

Ertesi gün aynı markete gittiğimde gördüğüm manzara beni yanıltmamıştı. 196 TL yazan etiket, 96 TL ile değiştirilmişti. Yanlışlık olabilir insanlık hali buna birşey demem ama, kasiyerin net tutumu hiç hoşuma gitmemişti. İnsan en azından bi araştırır değil mi. Baktım ama göremedim kendisini, elimden kurtulmuştu, iki çift laf edecektim:)

 Bugüne kadar çok kez otobüs seyehati yaptım. Yine seyahatin birinde koltuğa uzandım, bir tarafta telefon, bir tarafta kitap, bir de otobüsün eğlence ekranı. Tek başına olunca bütün zaman bunlarla geçiyor haliyle. Biraz takıldıktan sonra kitap okumaya başladım. O ana kadar çok dikkatimi çekmemişti otobüsün gereğinden fazla sallandığı. Biraz daha sallansa kitap düşecek neredeyse elimden. Önemli firmalardan biriyle gidiyordum ama otobüste bir sorun olduğu kesindi. Muavini çağırdım. Durumu anlattım ama ona göre bir sorun yoktu, herşey normaldi. Yine de şoföre benim ikazımı iletti. Şoför de herhangi bir arıza ışığı yanmadığını bir sorun olmadığını belirtti. Ben iyice kafaya taktım tabi, otobüs hızlanınca bir ritim bozukluğu oluyordu ama kimsenin umrunda değildi. Neyse ki bir sorun yaşanmadan ben indim, ama eminim seyahat sonunda veya araç bakımında sorun tespit edilmiştir ve beni anmışlardır:)

Aslında bu gibi durumlarda sessiz kalmamamız gerekir, ufak bir uyarı büyük felaketlerin veya olumsuzlukların önüne geçebilir. Ama toplumumuzda “Bana ne, ne üstüme lazım” algısı çok fazla. Özellikle şiddet olaylarında. Gerçi “Kadir Şeker” olayı birçok insanı şiddet olaylarına karşı müdahil olma konusunda epey düşünülmesi gereken bir durum yarattı. Biz yine de elimizden geldiğince, başımızı belaya sokmadan insanlık görevimizi yerine getirmeye çalışalım. En fazla yanılmış oluruz...

Sizinde yaşadığınız böyle olaylar varsa yorum kısmında paylaşabilirsiniz. Bana ne demeyin ama:))